This shows you the differences between two versions of the page.
Both sides previous revision Previous revision Next revision | Previous revision | ||
naar_mwanza [2021/03/03 15:18] hendriksjan |
naar_mwanza [2021/03/07 14:54] hendriksjan |
||
---|---|---|---|
Line 4: | Line 4: | ||
De aankomst op de Julius Nyerere Airport in Dar Es Salam was niet echt bemoedigend. Ons vliegtuig zat vol met leden van Dawoodi Bohras (een sekte binnen de sjiitistische islam) die Dar hadden uitgekozen voor hun jaarlijkse bijeenkomst. Het vliegveld was nog voller en het betekende vele uren wachten voordat onze visums rond waren. Na ruim 4 uur konden we onze bagage ophalen en proberen af te koelen na al die tijd te hebben gestaan in een bloedhete ruimte. Het verkrijgen van een visum is geen sinecure. Niet alleen moet 50 dollar worden overhandigd, | De aankomst op de Julius Nyerere Airport in Dar Es Salam was niet echt bemoedigend. Ons vliegtuig zat vol met leden van Dawoodi Bohras (een sekte binnen de sjiitistische islam) die Dar hadden uitgekozen voor hun jaarlijkse bijeenkomst. Het vliegveld was nog voller en het betekende vele uren wachten voordat onze visums rond waren. Na ruim 4 uur konden we onze bagage ophalen en proberen af te koelen na al die tijd te hebben gestaan in een bloedhete ruimte. Het verkrijgen van een visum is geen sinecure. Niet alleen moet 50 dollar worden overhandigd, | ||
- | Nog even terugkomen op de Dawoodi Bohras. In het vliegtuig naar Dar zat naast ons een Tanzaniaan die onze vragen over de kleding en gewoontes van de leden kon beantwoorden. Hij had inmiddels ook een VS-paspoort en werkte in Europa als ICT-projectleider voor een Amerikaans bedrijf. Hij was op Zanzibar geboren en zijn Indische familie was daar sinds 10 generaties woonachtig en bezat een fors aantal gebouwen in Stone Town. | + | Nog even terugkomen op de Dawoodi Bohras. In het vliegtuig naar Dar zat naast ons een Tanzaniaan die onze vragen over de kleding en gewoontes van de leden kon beantwoorden. Hij had inmiddels ook een VS-paspoort en werkte in Europa als ICT-projectleider voor een Amerikaans bedrijf. Hij was op Zanzibar geboren en zijn Indische familie was daar sinds 10 generaties woonachtig en bezit een fors aantal gebouwen in Stone Town. |
De mannen van de sekte droegen allemaal dezelfde hoofddeksels maar elk met een andere versiering. Onze buurman verduidelijkte dat de versiering de leeftijd en status binnen de religie van de drager uitdrukt. De versiering bestaat uit borduursels met verschillende kleuren en patronen. Het hoofdeksel heet ´topi´ en heeft de vorm van een halfhoge bloempot met bodem (zie. https:// | De mannen van de sekte droegen allemaal dezelfde hoofddeksels maar elk met een andere versiering. Onze buurman verduidelijkte dat de versiering de leeftijd en status binnen de religie van de drager uitdrukt. De versiering bestaat uit borduursels met verschillende kleuren en patronen. Het hoofdeksel heet ´topi´ en heeft de vorm van een halfhoge bloempot met bodem (zie. https:// | ||
Line 11: | Line 11: | ||
Onze enige grote tocht is die naar Mwanza. Bedoeling is om naar Mwanza te vliegen, vandaar met de op internet aangegeven boot naar Bukoba te varen over het Victoriameer en van daaruit met een bus over Dodoma terug naar Dar te reizen. Helaas loopt het anders. | Onze enige grote tocht is die naar Mwanza. Bedoeling is om naar Mwanza te vliegen, vandaar met de op internet aangegeven boot naar Bukoba te varen over het Victoriameer en van daaruit met een bus over Dodoma terug naar Dar te reizen. Helaas loopt het anders. | ||
- | We vliegen comfortabel met Easy Jet van Dar naar Mwanza en komen onderweg voor langs de Kilimanjaro waarvan de met sneeuw bedekte top goed te zien is. Sneeuw op de evenaar, het is nog steeds een opmerkelijk natuurverschijnsel! Vanuit het Victoriameer vliegen we aan op Mwanza Airport dat aan de oever ligt. Na landing zoeken we de uitgang en wachten we op de hotelmanager die ons zou ophalen. Er blijkt een tweede uitgang te zijn waar hij staat en na telefonische afstemming worden we naar zijn hotel gebracht. Het hotel is niet luxe maar prima, we maken 2 bruiloften mee, de een wat uitbundiger dan de ander maar beide met harde muziek tot diep in de nacht. Gelukkig is het in Mwanza niet zo heet als in Dar, het ligt weliswaar dichter bij de evenaar maar ligt hoger. Verder is de zon op weg naar de Kreeftskeerkring en staat dus wat verder weg. | + | We vliegen comfortabel met Easy Jet van Dar naar Mwanza en komen onderweg voor langs de Kilimanjaro waarvan de met sneeuw bedekte top goed te zien is. Sneeuw op de evenaar, het is nog steeds een opmerkelijk natuurverschijnsel! |
+ | Vanuit het Victoriameer vliegen we aan op Mwanza Airport dat aan de oever ligt. Na landing zoeken we de uitgang en wachten we op de hotelmanager die ons zou ophalen. Er blijkt een tweede uitgang te zijn waar hij staat en na telefonische afstemming worden we naar zijn hotel gebracht. Het hotel is niet luxe maar prima, we maken 2 bruiloften mee, de een wat uitbundiger dan de ander maar beide met harde muziek tot diep in de nacht. Gelukkig is het in Mwanza niet zo heet als in Dar, het ligt weliswaar dichter bij de evenaar maar ligt hoger. Verder is de zon op weg naar de Kreeftskeerkring en staat dus wat verder weg. | ||
´Middags lopen we naar het centrum, naar de fontein met de nijlbaars waar blijkbaar veel welvaart aan is te danken. Verder vallen de door erosie afgesleten rotsen op, enorme afgeronde blokken die gestapeld lijken (op de reis naar Dodoma, 800 km verder, valt op dat deze rotsformaties veelvuldig in het landschap terugkomen. Naar blijkt komen deze formaties tot ver in Zimbabwe voor). De bekendste in Mwanza ligt naast de haven en heet de ´Bismark Rock´, een duidelijke herinnering aan de Duitse bezetting. Op de terugweg naar het hotel lopen we door de nieuwe shopping Mall. Vele winkels moeten nog worden bezet en de Mall had ook in Europa kunnen staan. Plaatselijk is men er duidelijk trots op, want men heeft er het tegenover ons vaak over. Verder staan de Miss Tanzania verkiezingen voor het komende weekend geprogrammeerd, | ´Middags lopen we naar het centrum, naar de fontein met de nijlbaars waar blijkbaar veel welvaart aan is te danken. Verder vallen de door erosie afgesleten rotsen op, enorme afgeronde blokken die gestapeld lijken (op de reis naar Dodoma, 800 km verder, valt op dat deze rotsformaties veelvuldig in het landschap terugkomen. Naar blijkt komen deze formaties tot ver in Zimbabwe voor). De bekendste in Mwanza ligt naast de haven en heet de ´Bismark Rock´, een duidelijke herinnering aan de Duitse bezetting. Op de terugweg naar het hotel lopen we door de nieuwe shopping Mall. Vele winkels moeten nog worden bezet en de Mall had ook in Europa kunnen staan. Plaatselijk is men er duidelijk trots op, want men heeft er het tegenover ons vaak over. Verder staan de Miss Tanzania verkiezingen voor het komende weekend geprogrammeerd, | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | | ||
De volgende dag proberen we tickets te kopen voor de boottocht naar Bukoba, gelegen aan de noordwestelijke kust van het Victoriameer en dicht bij Oeganda. Op internet stond de mogelijkheid om met de Queen Victoria de reis tijdens de nacht te maken. De Queen Victoria dateert van 1964 is in 2014 gezonken maar geborgen en in 2015 weer in gebruik genomen. Na navraag op verschillende plaatsen blijkt er geen bootverbinding meer met Bukoba te bestaan. Eind 2015 heeft op het Victoriameer een nachtelijk ongeluk plaats gevonden waarbij twee vrouwen en twee kinderen zijn verdronken, voor de gouverneur voldoende reden om nachtelijk vaarverkeer op het Victoriameer te verbieden. Bukoba schrappen we derhalve van onze lijst, want deze plaats is vanuit Mwanza alleen nog per bus of met een klein vliegtuig te bereiken, wat ons het niet waard is. Als alternatief besluiten we de veerpont naar Ukerewe te nemen, een eiland in het meer op 50 km van Mwanza. ´sOchtens gaan we heen en in de middag weer terug, een enkele reis duurt ongeveer 4,5 uur. | De volgende dag proberen we tickets te kopen voor de boottocht naar Bukoba, gelegen aan de noordwestelijke kust van het Victoriameer en dicht bij Oeganda. Op internet stond de mogelijkheid om met de Queen Victoria de reis tijdens de nacht te maken. De Queen Victoria dateert van 1964 is in 2014 gezonken maar geborgen en in 2015 weer in gebruik genomen. Na navraag op verschillende plaatsen blijkt er geen bootverbinding meer met Bukoba te bestaan. Eind 2015 heeft op het Victoriameer een nachtelijk ongeluk plaats gevonden waarbij twee vrouwen en twee kinderen zijn verdronken, voor de gouverneur voldoende reden om nachtelijk vaarverkeer op het Victoriameer te verbieden. Bukoba schrappen we derhalve van onze lijst, want deze plaats is vanuit Mwanza alleen nog per bus of met een klein vliegtuig te bereiken, wat ons het niet waard is. Als alternatief besluiten we de veerpont naar Ukerewe te nemen, een eiland in het meer op 50 km van Mwanza. ´sOchtens gaan we heen en in de middag weer terug, een enkele reis duurt ongeveer 4,5 uur. | ||
We zijn op tijd om de tickets te kunnen bemachtigen, | We zijn op tijd om de tickets te kunnen bemachtigen, | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Kade met pont naar Ukerewe | ||
+ | |||
Op de pont in de ruimte waar we zitten, waar zo´n 100 personen in kunnen, is veel aan de hand: een bonte verzameling aan verkopers komt langs en elk heeft zijn eigen strategie om de aandacht te krijgen. Telefoonkaarten, | Op de pont in de ruimte waar we zitten, waar zo´n 100 personen in kunnen, is veel aan de hand: een bonte verzameling aan verkopers komt langs en elk heeft zijn eigen strategie om de aandacht te krijgen. Telefoonkaarten, | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Aaankomst op Ukerewe | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Midden op het meer | ||
Het is een islamitische bruiloft, de mannen en vrouwen vieren gescheiden. Ook hier wordt bij het nieuwe echtpaar | Het is een islamitische bruiloft, de mannen en vrouwen vieren gescheiden. Ook hier wordt bij het nieuwe echtpaar | ||
De volgende dag staan we om 7.00 uur op en gaan naar het ontbijt waar we mogen kiezen tussen meelballen, spaghetti en brood. We kiezen voor het brood en krijgen er een roerei bij. We eten alles netjes op maar onze medehotelgasten laten veel liggen. Na het ontbijt gaan we op zoek naar de winkel waar de bus tickets naar Dodoma worden verkocht. Volgens de lonely planet is deze in een zijstraat naast de markt. Ondanks dat Mwanza de tweede stad van Tanzania is, is het centrum en de markt beloopbaar. Rond de meren in Tanzania wonen zo´n 20 miljoen mensen die hoofdzakelijk van de visvangst leven (daarbij leven de vissen weer van de wolken insecten die uiteindelijk in het water belanden). | De volgende dag staan we om 7.00 uur op en gaan naar het ontbijt waar we mogen kiezen tussen meelballen, spaghetti en brood. We kiezen voor het brood en krijgen er een roerei bij. We eten alles netjes op maar onze medehotelgasten laten veel liggen. Na het ontbijt gaan we op zoek naar de winkel waar de bus tickets naar Dodoma worden verkocht. Volgens de lonely planet is deze in een zijstraat naast de markt. Ondanks dat Mwanza de tweede stad van Tanzania is, is het centrum en de markt beloopbaar. Rond de meren in Tanzania wonen zo´n 20 miljoen mensen die hoofdzakelijk van de visvangst leven (daarbij leven de vissen weer van de wolken insecten die uiteindelijk in het water belanden). | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Markt | ||
+ | {{: | ||
+ | |||
Mwanza is een echte Afrikaanse stad: overal waar mensen langskomen handel: op de weg, stoepen, busstations, | Mwanza is een echte Afrikaanse stad: overal waar mensen langskomen handel: op de weg, stoepen, busstations, | ||
Mwanza ligt rondom meer Victoria op gladgeslepen rotsige heuvels. Er zijn twee geasfalteerde hoofdwegen met dito aansluitstukken, | Mwanza ligt rondom meer Victoria op gladgeslepen rotsige heuvels. Er zijn twee geasfalteerde hoofdwegen met dito aansluitstukken, | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Maraboes | ||
+ | |||
De mensen zijn er divers, veel verschillende volken wonen naast en door elkaar. De vrouwen tonen zich zelfbewust en zien er verzorgd uit. Veel handel wordt op het hoofd vervoerd, niet zelden een gewicht van zo´n 40 kilo. Men is vriendelijk en behulpzaam en dringt zich niet op. Als westerling kan je er redelijk vrij rondlopen. | De mensen zijn er divers, veel verschillende volken wonen naast en door elkaar. De vrouwen tonen zich zelfbewust en zien er verzorgd uit. Veel handel wordt op het hoofd vervoerd, niet zelden een gewicht van zo´n 40 kilo. Men is vriendelijk en behulpzaam en dringt zich niet op. Als westerling kan je er redelijk vrij rondlopen. | ||
Redelijk snel vinden we de markt, toepasselijk is deze ´nieuw Kariako´ genoemd (kariako betekent markt in Swahili, naar ´nieuw´ slaat hier op een nieuwe markt met die in Das Es Salaam als voorbeeld (Kariako geheten). We vinden ook de straat naast de markt maar niet de winkel waar de bustickets worden verkocht. Wel zien we in smetteloos wit geklede politieagent en vragen hem naar de winkel en hij voert ons door een wirwar van steegjes en paden naar een hutje waar inderdaad bustickets worden verkocht. Via de agent kopen we twee tickets in een luxe bus naar Dodema en nemen van hem afscheid. De tickets zijn 20 dollar per stuk, voor ons goedkoop voor een afstand van 800 kilometer, maar blijken uiteindelijk de gehele reis naar Dar Es Salaam te omvatten, 500 kilometer verder(dat maakte de hotelmanager ons duidelijk nadat hij een blik op onze ticket heeft geworpen). Nadeel is dat we de volgende ochtend om 5.30 uur bij de vertrekhalte moeten zijn. | Redelijk snel vinden we de markt, toepasselijk is deze ´nieuw Kariako´ genoemd (kariako betekent markt in Swahili, naar ´nieuw´ slaat hier op een nieuwe markt met die in Das Es Salaam als voorbeeld (Kariako geheten). We vinden ook de straat naast de markt maar niet de winkel waar de bustickets worden verkocht. Wel zien we in smetteloos wit geklede politieagent en vragen hem naar de winkel en hij voert ons door een wirwar van steegjes en paden naar een hutje waar inderdaad bustickets worden verkocht. Via de agent kopen we twee tickets in een luxe bus naar Dodema en nemen van hem afscheid. De tickets zijn 20 dollar per stuk, voor ons goedkoop voor een afstand van 800 kilometer, maar blijken uiteindelijk de gehele reis naar Dar Es Salaam te omvatten, 500 kilometer verder(dat maakte de hotelmanager ons duidelijk nadat hij een blik op onze ticket heeft geworpen). Nadeel is dat we de volgende ochtend om 5.30 uur bij de vertrekhalte moeten zijn. | ||
+ | |||
Na de koop lopen we rond op de markt waar Mary zich nog een paar Massaislippers met de traditionele versieringen met kralen aanschaft. Daarna zoeken we de Massai markt, ook deze staat in de lonely planet, en kopen daar wat traditionele sieraden voor het thuisfront. Bij een tentje in de hoofstraat lunchen we, chipsie Masai (gebakken friet in ei pittig gekruid) met cola. Via de haven lopen we langzaam terug naar het hotel. | Na de koop lopen we rond op de markt waar Mary zich nog een paar Massaislippers met de traditionele versieringen met kralen aanschaft. Daarna zoeken we de Massai markt, ook deze staat in de lonely planet, en kopen daar wat traditionele sieraden voor het thuisfront. Bij een tentje in de hoofstraat lunchen we, chipsie Masai (gebakken friet in ei pittig gekruid) met cola. Via de haven lopen we langzaam terug naar het hotel. | ||
In de haven, een stuk oever van 150 meter langs het meer, zijn vele bootjes die vis aanvoeren. Deze worden schoongemaakt, | In de haven, een stuk oever van 150 meter langs het meer, zijn vele bootjes die vis aanvoeren. Deze worden schoongemaakt, | ||
+ | |||
Iets verderop is de veerpont naar de overkant over de golf van Mwanza. Hier is ook veel bedrijvigheid: | Iets verderop is de veerpont naar de overkant over de golf van Mwanza. Hier is ook veel bedrijvigheid: | ||
We lopen verder langs de oever en na de brug, over een in het meer uitmondend riviertje, houdt de bedrijvigheid op en begint een reeks van tuintjes waar groenten wordt verbouwd. Hier begieten de mensen zorgvuldig de groenten met water uit het meer. Onder de oevers zijn staan enkele vissers met hengels in het water. Na een kilometer buigt de oever naar links en gaan wij rechtdoor. We komen langs vele kleine winkeltjes met veelal prozaïsche namen, bijv. ´fashion studio New York´ of ´Stone block Company´, | We lopen verder langs de oever en na de brug, over een in het meer uitmondend riviertje, houdt de bedrijvigheid op en begint een reeks van tuintjes waar groenten wordt verbouwd. Hier begieten de mensen zorgvuldig de groenten met water uit het meer. Onder de oevers zijn staan enkele vissers met hengels in het water. Na een kilometer buigt de oever naar links en gaan wij rechtdoor. We komen langs vele kleine winkeltjes met veelal prozaïsche namen, bijv. ´fashion studio New York´ of ´Stone block Company´, | ||
+ | |||
Aan het eind van de middag maken we nog een wandeling naar de wijk achter het hotel. Naarmate we op de smallere paden in de rotsformaties komen voelen we ons steeds minder welkom. Argwanend worden we bekeken en we worden in het Swahili toegeroepen. Mensen denken dat ze door ons worden bekeken en dat is de laatste indruk die we willen wekken (we willen alleen zien hoe men hier leeft). We besluiten terug te gaan naar het hotel en zijn al met al een uur weg geweest. Daar aangekomen is het bijna donker en nemen we een biertje op het terras waarna we het avondeten bestellen. In het hotel worden de voorbereidingen afgerond voor opnieuw een bruiloft, ditmaal een Christelijke. Grote witte fauteuils worden opgesierd en naar binnen gebracht. Tegen negen uur begint de loop in het bezoek te komen en het bruidspaar arriveert rond 10 uur. Hier wordt ook gegeten en gedronken, ditmaal ook alcohol. De hoop dat deze bruiloft ook tegen 12 uur ten einde is blijkt ijdel, het gaat tot 3 uur in de ochtend door en de muziek, met name de dreunende bassen, is vele male harder dan de vorige avond. Het is moeilijk te slapen en om 4.00 uur moeten we alweer op, want om 4.30 uur komt de taxi die ons naar het busstation zal brengen. Dat lukt ons en de taxi staat tot onze verrassing op het terrein van het hotel al klaar (de hotelmanager heeft daarvoor gezorgd en de chauffeur heeft gewoon in zijn taxi overnacht). Na onze twee reistassen te hebben ingeladen zijn we in een kwartier bij het vertrekpunt van de bus terwijl we ons op een rit van minstens een uur hebben voorbereid. Daar zijn we duidelijk te vroeg en we zijn lang niet de enige. We willen de chauffeur betalen maar deze staat erop daarmee te wachten totdat we in de bus kunnen plaatsnemen. Na drie kwartier is het zover en geven hem een flinke fooi voor zijn zorg (hij houdt ons angstvallig weg van de wachtende mensen en neemt enkele keren polshoogte). | Aan het eind van de middag maken we nog een wandeling naar de wijk achter het hotel. Naarmate we op de smallere paden in de rotsformaties komen voelen we ons steeds minder welkom. Argwanend worden we bekeken en we worden in het Swahili toegeroepen. Mensen denken dat ze door ons worden bekeken en dat is de laatste indruk die we willen wekken (we willen alleen zien hoe men hier leeft). We besluiten terug te gaan naar het hotel en zijn al met al een uur weg geweest. Daar aangekomen is het bijna donker en nemen we een biertje op het terras waarna we het avondeten bestellen. In het hotel worden de voorbereidingen afgerond voor opnieuw een bruiloft, ditmaal een Christelijke. Grote witte fauteuils worden opgesierd en naar binnen gebracht. Tegen negen uur begint de loop in het bezoek te komen en het bruidspaar arriveert rond 10 uur. Hier wordt ook gegeten en gedronken, ditmaal ook alcohol. De hoop dat deze bruiloft ook tegen 12 uur ten einde is blijkt ijdel, het gaat tot 3 uur in de ochtend door en de muziek, met name de dreunende bassen, is vele male harder dan de vorige avond. Het is moeilijk te slapen en om 4.00 uur moeten we alweer op, want om 4.30 uur komt de taxi die ons naar het busstation zal brengen. Dat lukt ons en de taxi staat tot onze verrassing op het terrein van het hotel al klaar (de hotelmanager heeft daarvoor gezorgd en de chauffeur heeft gewoon in zijn taxi overnacht). Na onze twee reistassen te hebben ingeladen zijn we in een kwartier bij het vertrekpunt van de bus terwijl we ons op een rit van minstens een uur hebben voorbereid. Daar zijn we duidelijk te vroeg en we zijn lang niet de enige. We willen de chauffeur betalen maar deze staat erop daarmee te wachten totdat we in de bus kunnen plaatsnemen. Na drie kwartier is het zover en geven hem een flinke fooi voor zijn zorg (hij houdt ons angstvallig weg van de wachtende mensen en neemt enkele keren polshoogte). | ||
De bus vertrekt om 5.40 uur en het eerste licht breekt door. We verlaten snel Mwanza en eindeloze vlaktes met verdroogd gras en deels lage boombegroeiing breken aan. Er is weinig landbouw en des temeer veeteelt. Hoe dichter we bij Dodoma komen hoe groter de kuddes (van 5 tot 6 dieren tot zo’n 50 dieren, waarbij de koeien en geiten meestal zijn gemengd). Elke kudde wordt door een of meerdere herders op gemeenzame gronden geweid. De rond geslepen rotsen blijven in het landschap aanwezig. Bij een derde van de reis gaan we omhoog en komen we op een hoogvlakte die tot Dodoma aanhoudt. Overal sleept de bevolking met water: uit aangelegde waterpompen, | De bus vertrekt om 5.40 uur en het eerste licht breekt door. We verlaten snel Mwanza en eindeloze vlaktes met verdroogd gras en deels lage boombegroeiing breken aan. Er is weinig landbouw en des temeer veeteelt. Hoe dichter we bij Dodoma komen hoe groter de kuddes (van 5 tot 6 dieren tot zo’n 50 dieren, waarbij de koeien en geiten meestal zijn gemengd). Elke kudde wordt door een of meerdere herders op gemeenzame gronden geweid. De rond geslepen rotsen blijven in het landschap aanwezig. Bij een derde van de reis gaan we omhoog en komen we op een hoogvlakte die tot Dodoma aanhoudt. Overal sleept de bevolking met water: uit aangelegde waterpompen, | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | Landschap | ||
+ | {{ : | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
+ | |||
+ | {{ : | ||
+ | Uitzicht op Dodoma | ||
+ | |||
Rond 16.00 uur komen we aan in Dodoma en gaan met een badjadsie (Tuk tuk) naar hotel ´dear mama´ waar we voor 3 nachten hebben gereserveerd. Dear mama zit in een oud koloniaal gebouw met dito inrichting. Er is een goede airco, ofschoon deze niet nodig is omdat de temperatuur er aangenamer is (Dodoma ligt op 1100 meter hoogte). Rondom Dodoma kleine heuvels met nog steeds de gladde ronde rotsen. | Rond 16.00 uur komen we aan in Dodoma en gaan met een badjadsie (Tuk tuk) naar hotel ´dear mama´ waar we voor 3 nachten hebben gereserveerd. Dear mama zit in een oud koloniaal gebouw met dito inrichting. Er is een goede airco, ofschoon deze niet nodig is omdat de temperatuur er aangenamer is (Dodoma ligt op 1100 meter hoogte). Rondom Dodoma kleine heuvels met nog steeds de gladde ronde rotsen. | ||
Dodoma is de officiële hoofdstad van Tanzania en per januari 2017 moet de regering en zijn ambtenaren er zijn gevestigd (aldus de nieuwe president), dus op zoek gegaan naar de regeringsgebouwen. Enkele gebouwen gezien, van de belastingdienst, | Dodoma is de officiële hoofdstad van Tanzania en per januari 2017 moet de regering en zijn ambtenaren er zijn gevestigd (aldus de nieuwe president), dus op zoek gegaan naar de regeringsgebouwen. Enkele gebouwen gezien, van de belastingdienst, | ||
+ | |||
+ | {{: | ||
Als stad is Dodoma wat meer gepland dan de andere steden die we hebben gezien. In het centrum is een goed verzorgd parkje met een levensecht beeld van de vader des vaderlands: Julius Nyere. Helaas liggen de tegels rond het standbeeld los en maakt het nogal een rommelige indruk. Veel andere beelden van Nyerere hebben we nog niet gezien, wel dragen veel gebouwen, wegen, stadions, vliegvelden zijn naam. Voor het overige is Dodoma hetzelfde als andere Tanzaniaanse steden: overal handel en wandel en geen groot handels of zakencentrum. Mensen zijn er vriendelijk en behulpzaam en men dringt zich niet op. Hier rijden weer badjadgies (tuk tuk) die in Mwanza in het straatbeeld ontbreken. Er zijn zelfs enkele terrasjes waar producten met westerse namen worden aangeboden, maar die een eigen Tanzaniaanse invulling hebben gekregen (niet aanwezig bij navraag of totaal iets onvergelijkbaars: | Als stad is Dodoma wat meer gepland dan de andere steden die we hebben gezien. In het centrum is een goed verzorgd parkje met een levensecht beeld van de vader des vaderlands: Julius Nyere. Helaas liggen de tegels rond het standbeeld los en maakt het nogal een rommelige indruk. Veel andere beelden van Nyerere hebben we nog niet gezien, wel dragen veel gebouwen, wegen, stadions, vliegvelden zijn naam. Voor het overige is Dodoma hetzelfde als andere Tanzaniaanse steden: overal handel en wandel en geen groot handels of zakencentrum. Mensen zijn er vriendelijk en behulpzaam en men dringt zich niet op. Hier rijden weer badjadgies (tuk tuk) die in Mwanza in het straatbeeld ontbreken. Er zijn zelfs enkele terrasjes waar producten met westerse namen worden aangeboden, maar die een eigen Tanzaniaanse invulling hebben gekregen (niet aanwezig bij navraag of totaal iets onvergelijkbaars: |