| Both sides previous revision
Previous revision
Next revision
|
Previous revision
Last revision
Both sides next revision
|
mbembeya:kratermeer [2021/02/10 16:52]
hendriksjan |
mbembeya:kratermeer [2021/02/10 17:10]
hendriksjan |
| |
| Mbeya ligt op 1.500 meter hoogte en is de derde stad in grootte na Dar en Mwanza. Het klimaat is er aangenaam: overdag 28 graden en s ’nachts 16 tot 18 graden. Het is vreemd om s’avonds en s’morgens mensen te zien rondlopen in winterjassen en dikke truien. De mensen zijn er vriendelijker, zien er welvarender uit dan in het oosten (mogelijk verschil tussen het droge en het nattere deel van het land) en het is er niet zo’n zooi. Als blanke, mzungu, kun je je overal vrijelijk bewegen. | Mbeya ligt op 1.500 meter hoogte en is de derde stad in grootte na Dar en Mwanza. Het klimaat is er aangenaam: overdag 28 graden en s ’nachts 16 tot 18 graden. Het is vreemd om s’avonds en s’morgens mensen te zien rondlopen in winterjassen en dikke truien. De mensen zijn er vriendelijker, zien er welvarender uit dan in het oosten (mogelijk verschil tussen het droge en het nattere deel van het land) en het is er niet zo’n zooi. Als blanke, mzungu, kun je je overal vrijelijk bewegen. |
| | |
| | {{:kratermeer_12_4_buffels.jpg?400|}} {{ :kratermeer_01_terugweg_kratermeer.jpg?400|}} |
| | Buffels Weg naar kratermeer |
| | |
| | {{:kratermeer_02_terugweg.jpg?400|}} {{ :kratermeer_03_schoolklas.jpg?400|}} |
| |
| 16 november naar het kratermeer geweest. Eerst met lokaal busje (die zijn aan de verschillende wijken gebonden) dan met de Dalah Dalah. Allemaal privat gerund vervoer. Daardoor doet men ontzettend zijn best om zo veel mogelijk passagiers mee te krijgen. Op plaatsen waar wordt gestopt wordt rondgelopen om mensen te vinden die mee kunnen. Verder wordt behoorlijk hard gereden en kunnen bij plaatsgebrek in het middenpad stoelen worden uitgeklapt (hoe dan bij een ongeluk mensen er uit kunnen komen lijkt minder belangrijk). Persoonlijke ruimte is er zeer beperkt. Na een uurtje rijden op zo’n 40 kilometer van Mbeya stoppen we en beginnen we aan een wandeling van zo’n 7 kilometer. Daarvan gaat 5 kilometer door tamelijk vlak terrein met uitzicht op de flanken van het gebergte en 2 meanderend omhoog. Het bos omhoog is wisselend en past zich aan de hoogte aan. Ook hier de zeldzame en schuwe apen (columbus monkey). We komen op zo’n 2.200 meter op de rand van de krater. Een deel van de rand is tijdens het regenseizoen ingestort waardoor nog maar beperkte ruimte over is om van het uitzicht te genieten. Dat is grandioos: onder op 100 meter het meer, rondom de kraterranden, met afhankelijk van de ligging ten opzichte van de zon, verschillende vegetatie. Het meer is alkalisch, maar er stroomt water in en uit. Op veel plaatsen borrelt gas op. | 16 november naar het kratermeer geweest. Eerst met lokaal busje (die zijn aan de verschillende wijken gebonden) dan met de Dalah Dalah. Allemaal privat gerund vervoer. Daardoor doet men ontzettend zijn best om zo veel mogelijk passagiers mee te krijgen. Op plaatsen waar wordt gestopt wordt rondgelopen om mensen te vinden die mee kunnen. Verder wordt behoorlijk hard gereden en kunnen bij plaatsgebrek in het middenpad stoelen worden uitgeklapt (hoe dan bij een ongeluk mensen er uit kunnen komen lijkt minder belangrijk). Persoonlijke ruimte is er zeer beperkt. Na een uurtje rijden op zo’n 40 kilometer van Mbeya stoppen we en beginnen we aan een wandeling van zo’n 7 kilometer. Daarvan gaat 5 kilometer door tamelijk vlak terrein met uitzicht op de flanken van het gebergte en 2 meanderend omhoog. Het bos omhoog is wisselend en past zich aan de hoogte aan. Ook hier de zeldzame en schuwe apen (columbus monkey). We komen op zo’n 2.200 meter op de rand van de krater. Een deel van de rand is tijdens het regenseizoen ingestort waardoor nog maar beperkte ruimte over is om van het uitzicht te genieten. Dat is grandioos: onder op 100 meter het meer, rondom de kraterranden, met afhankelijk van de ligging ten opzichte van de zon, verschillende vegetatie. Het meer is alkalisch, maar er stroomt water in en uit. Op veel plaatsen borrelt gas op. |
| |
| Boven de lunch gegeten die onze gids Jeddah heeft meegebracht, het is veel te veel. We eten ieder een pannenkoek, een gekookt ei, een mango en een avocado. Voor ons is dat ruim voldoende en we bedanken beleefd voor de aangeboden twee extra porties. Jeddah vertelt dat pas met de komst van de Europeanen het meer in de belangstelling is gekomen. Ook dat door hen de hoogte en diepte is gemeten en het water is geanalyseerd. Daarvoor was het meer onderwerp in mythen en legenden. Na de lunch kijken we nog wat rond en beginnen daarna aan de afdaling. Omdat naar beneden minder inspannend is hebben we meer oog voor de vegetatie. We zien veel kruiden en bloemen: orchideeën, wilde amarillissen, wilde bananen (alleen de zaden daarvan worden door de apen gegeten), paarse acacia’s en eucalyptus. Verder in het vlakkere gedeelte: passievruchten en- bloemen, reuze trompetbloemen, hortensia’s, helianten, ganzenbloemen en zonnebloemen. Tijdens de laatste 5 kilometer vertelt Jeddah dat hier op aandrang van een ontwikkelingshulporganisatie de traditionele avocadobomen zijn gekapt en zijn vervangen door laagstam avocado’s. Dat zou meer opleveren en minder werk kosten. Het is geen succes geworden want de avocado’s bleken minder lekker als de traditionele en konden niet worden verkocht. Omdat de originele bomen gekapt zijn betekende dit geen inkomsten meer voor de boeren en zij moesten maar zien hoe zij overleefden. Domme hulp waarmee het tegendeel is bereikt van wat is beoogd! Helaas is dit niet het enige voorbeeld. Na deze domper zijn we terug bij de uitstapplaats en houden we de eerste Dalah Dalah aan die langs komt. Met deze rijden we terug naar Mbeya. Onderweg zien we op de velden mannen en vrouwen die samen hun veldjes met de hak bewerken. Vrouwen die mais malen en het meel in de zon drogen. Verder worden veel lokale producten langs de weg aangebonden: witte kolen, bananen, mango’s en avocado’s. De indruk is dat hier redelijk wordt doorgepakt. Verder is het rondom de woningen redelijk opgeruimd en niet zo’n zooi als in het oosten. Ook aan de rand van Mbeya is ook nauwelijks enige industrie, wel een overweldigend aanbod van allerlei waar langs de toegangs- en uitvalswegen. | {{:kratermeer_04_werkend_op_de_akker.jpg?400|}} {{ :kratermeer_05_akkers_en_bergen.jpg?400|}} |
| | Werken op de akker Akkers en bergen |
| |
| | {{ :kratermeer_11_kratermeer_1.jpg?600 |}} |
| | Kratermeer |
| |
| | Boven de lunch gegeten die onze gids Jeddah heeft meegebracht, het is veel te veel. We eten ieder een pannenkoek, een gekookt ei, een mango en een avocado. Voor ons is dat ruim voldoende en we bedanken beleefd voor de aangeboden twee extra porties. Jeddah vertelt dat pas met de komst van de Europeanen het meer in de belangstelling is gekomen. Ook dat door hen de hoogte en diepte is gemeten en het water is geanalyseerd. Daarvoor was het meer onderwerp in mythen en legenden. Na de lunch kijken we nog wat rond en beginnen daarna aan de afdaling. Omdat naar beneden minder inspannend is hebben we meer oog voor de vegetatie. We zien veel kruiden en bloemen: orchideeën, wilde amarillissen, wilde bananen (alleen de zaden daarvan worden door de apen gegeten), paarse acacia’s en eucalyptus. Verder in het vlakkere gedeelte: passievruchten en- bloemen, reuze trompetbloemen, hortensia’s, helianten, ganzenbloemen en zonnebloemen. |
| |
| | {{:kratermeer_06_gele_bramen.jpg?400|}} {{ :kratermeer_07_passievruchten.jpg?400|}} |
| | Gele Bramen Passievruchten |
| |
| | {{:kratermeer_09_vlinders.jpg?400|}} {{ :kratermeer_10_vegetatie.jpg?400|}} |
| | Vlinders Vegetatie |
| | |
| | Tijdens de laatste 5 kilometer vertelt Jeddah dat hier op aandrang van een ontwikkelingshulporganisatie de traditionele avocadobomen zijn gekapt en zijn vervangen door laagstam avocado’s. Dat zou meer opleveren en minder werk kosten. Het is geen succes geworden want de avocado’s bleken minder lekker als de traditionele en konden niet worden verkocht. Omdat de originele bomen gekapt zijn betekende dit geen inkomsten meer voor de boeren en zij moesten maar zien hoe zij overleefden. Domme hulp waarmee het tegendeel is bereikt van wat is beoogd! Helaas is dit niet het enige voorbeeld. Na deze domper zijn we terug bij de uitstapplaats en houden we de eerste Dalah Dalah aan die langs komt. Met deze rijden we terug naar Mbeya. Onderweg zien we op de velden mannen en vrouwen die samen hun veldjes met de hak bewerken. Vrouwen die mais malen en het meel in de zon drogen. Verder worden veel lokale producten langs de weg aangebonden: witte kolen, bananen, mango’s en avocado’s. De indruk is dat hier redelijk wordt doorgepakt. Verder is het rondom de woningen redelijk opgeruimd en niet zo’n zooi als in het oosten. Ook aan de rand van Mbeya is ook nauwelijks enige industrie, wel een overweldigend aanbod van allerlei waar langs de toegangs- en uitvalswegen. |
| | |
| | |
| Yeddah, onze gids, is een verhaal op zich. Hij komt uit een dorpje in de omgeving van Tanga (ligt aan de kust zo’n 200 kilometer boven Dar) en is met zijn broer na omzwervingen in Mbeya terecht gekomen. Volgens hem lijkt de omgeving van Mbeya op die van Tanga, alleen is het er minder heet. Zijn ouders wonen nog in zijn geboortedorp. In het algemeen is er veel migratie binnen Tanzania en dan met name naar de grotere steden en tussen steden onderling. In Dar en Mbeya nauwelijks mensen ontmoet die daarvandaan afkomstig waren (behalve natuurlijk de aan de grond gebonden boeren). | Yeddah, onze gids, is een verhaal op zich. Hij komt uit een dorpje in de omgeving van Tanga (ligt aan de kust zo’n 200 kilometer boven Dar) en is met zijn broer na omzwervingen in Mbeya terecht gekomen. Volgens hem lijkt de omgeving van Mbeya op die van Tanga, alleen is het er minder heet. Zijn ouders wonen nog in zijn geboortedorp. In het algemeen is er veel migratie binnen Tanzania en dan met name naar de grotere steden en tussen steden onderling. In Dar en Mbeya nauwelijks mensen ontmoet die daarvandaan afkomstig waren (behalve natuurlijk de aan de grond gebonden boeren). |
| | |
| | {{:yeddah_1.jpg?400|}} {{ :yeddah_02_yeddah.jpg?400|}} |
| | |
| | {{ :yeddah_2.jpg?600 |}} |
| | |
| Yeddah, komt me voor als een star wars naam, weet veel van de lokale zaken, maar veel minder van de westerse wereld. Hij is verbaasd om te horen dat bij ons de landbouw zo ver is geautomatiseerd dat er nauwelijks meer met de handen wordt gewerkt. In Tanzania doet men vrijwel alles met de hand, het met de hak bewerken van het land tot aan de verwerking tot eindproduct (maismeel en cassavemeel). Tussen de boeren onderling is er nauwelijks samenwerking, coöperaties zoals bij ons zijn onbekend. Opvallend is dat oogsten moeten worden beschermd, want gestolen worden is een reëel risico. Ofschoon er in Tanzania veel aardappelen worden verbouwd worden deze niet gekookt gegeten. Aardappels zijn er voor ‘chipsie”, dwz. voor een vorm van friet! | Yeddah, komt me voor als een star wars naam, weet veel van de lokale zaken, maar veel minder van de westerse wereld. Hij is verbaasd om te horen dat bij ons de landbouw zo ver is geautomatiseerd dat er nauwelijks meer met de handen wordt gewerkt. In Tanzania doet men vrijwel alles met de hand, het met de hak bewerken van het land tot aan de verwerking tot eindproduct (maismeel en cassavemeel). Tussen de boeren onderling is er nauwelijks samenwerking, coöperaties zoals bij ons zijn onbekend. Opvallend is dat oogsten moeten worden beschermd, want gestolen worden is een reëel risico. Ofschoon er in Tanzania veel aardappelen worden verbouwd worden deze niet gekookt gegeten. Aardappels zijn er voor ‘chipsie”, dwz. voor een vorm van friet! |
| |
